வெற்றிலை

  வெற்றிலைக் கொடியை அகத்தி மரத்தில் படர விடுவார்கள். அதற்கு விதை, காய் முதலானவை இல்லை; இலை மட்டுமே; ஆதலால் வெற்றிலை என்று மிகப் பொருத்தமாய்ப் பெயரிட்டார்கள். வெற்றிலை = வெறுமை + இலை. வெற்றிலை பயிரிடும் நிலப்பகுதி கொடிக்கால் எனப்படும்; கொடிக்கால் வேளாளர்கள் ஒரு தனிச் சாதி.

 வெற்றிலை பாக்கு இரண்டையுஞ் சேர்த்துக் குறிக்கிற வடசொல் 'தாம்பூலம்'; வெற்றிலை போடுதல் என்பதும் தாம்பூலந் தரித்தல் என்பதும் ஒன்றுதான். வெற்றிலை போடும் பழக்கம் எப்போது தொடங்கிற்று என்பது தெரியவில்லை. பழங்கால மன்னர்கள், பெருஞ்செல்வர்கள், தம் ஊழியர்களுள், அடப்பக்காரர் என்று ஒருவரை நியமித்திருந்தனர்;  தாம்பூலத்தைத் தயாராய் வைத்திருந்து, கேட்டவுடன் கொடுப்பது அவரது முழு நேரப் பணி.

  ஏறக்குறைய 80 ஆண்டுக்கு முன்புவரை, வெற்றிலை மெல்லும் பழக்கம் தமிழரைப் பிடித்தாட்டிற்று. வெற்றிலைத் தட்டில்லா வீடு இருந்ததில்லை; பாக்கு, சுண்ணாம்பு, புகையிலை, பாக்குவெட்டி ஆகியவையுங் கொண்ட வெற்றிலைத் தட்டை,  வந்த விருந்தினர் எதிரில் வைப்பார்கள், இப்போது காப்பி தருவதுபோல. ஏற்கனவே அவரது வாயில் தாம்பூலம் இருந்தாலும் அதைத் துப்பிவிட்டுப் புதிதாகப் போட்டுக்கொள்வார். Chain  smoker  மாதிரி,  சங்கிலிவெற்றிலையர் நிறையப் பேர் இருந்தனர். வாய் மென்றுகொண்டே இருக்கும், மாடு அசை போடுவது போன்று. பேச நேர்ந்தால், தலையை அண்ணாந்து, முகவாய்க்கட்டையைக் கொஞ்சம் முன்னுக்கு நீட்டி,  கீழுதட்டை உயர்த்தி,  எச்சில் வழியாதபடி, லாகவமாகப் பேசுவார்கள்; சில  சமயம் சரியாய்ப் புரியாது.

  வெற்றிலைச் செல்லம் என்ற பிரியப் பெயருடைய சிறு பெட்டியொன்றும் பயன்பாட்டிலிருந்தது;  புத்தக வடிவமுடைய மற்றும் வெண்கலத்தாலான அது, (செல்வர்களிடம் வெள்ளிப் பெட்டி) எல்லாவற்றையுந் தனித்தனியாக வைத்துக்கொள்வதற்கு ஏற்றவாறு,  சிறு சிறு தடுப்புகள் கொண்டது;  பயணங்களின்போது அதுவும் கூடப் போகும்.

 இள வெற்றிலை,  கொழுந்து வெற்றிலை எனப்பட்டது:

  கொட்டைப்பாக்கு கொழுந்து வெத்திலை

  போட்டா வாய் சிவக்கும்

   பாடல் நினைவுக்கு வருமே! கொட்டைப் பாக்கு அல்லாமல் வெட்டுப்பாக்கு, துவர் பாக்கு, களிப் பாக்கு என்று வேறு பாக்குகளும் இருந்தன. விருப்பமான பாக்கை யெடுத்துப் பாக்கு வெட்டி என்னுங் கருவியால் சின்ன சின்ன தூள்களாக நறுக்கி வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்; இரண்டு அல்லது மூன்று வெற்றிலைகளை ஒவ்வொன்றாய் எடுத்துக் காம்பைக் கிள்ளி யெறிந்துவிட்டு,  பின் பக்கத்தில் சுண்ணாம்பு தடவி, முன்புறம் பாக்குத்தூள், கொஞ்சம் புகையிலை, வைத்து மடக்கிப் பொட்டலம் போல் சுருட்டி வாயில் போட்டு மென்றால் சிறிது நேரத்தில் நாக்கு ரத்தச் சிவப்பு நிறங் கொள்ளும்.

  மெல்ல இயலாத முதியோர் என்ன செய்வது?  ஒரு சிறிய இரும்பு  உரலும் அதற்குப் பொருத்தமான உலக்கையும் உதவின. வெற்றிலை  வகையறாவை அதில் போட்டு இடித்தால் மிருதுவான செந்நிறக் கலவை உருவாகும்; அதை எடுத்து வாயிலிட்டுக் குதப்பிச் சுவைக்கலாம்.

  வெற்றிலை மட்டுமே விற்கிற கடைகள் இருந்தன;  நூறு நூறாய் அடுக்கி மடக்கி,  வாழை நாரால் கட்டி வைத்திருப்பார்கள். ஒவ்வொன்றும் ஒரு கவுளி எனப்பட்டது. மங்கல நிகழ்ச்சிகளுக்குக் கவுளி கவுளியாக வாங்குவர்.

  மூடியுடன் கூடிய சிறு டப்பியொன்றில் சுண்ணாம்பு இருக்கும்;  அதற்குச் சுண்ணாம்புக் கரண்டகம் என்பது பெயர்.

  சுருட்டுக் கடைகளில், சுமார் ஒரு முழ நீளமுடைய கருநிறப் புகையிலைகள் ஒவ்வொன்றையும் இரண்டாய் மடக்கி,  அடுக்கி,  எப்போதும் ஈரப்பதத்தில், சாக்குப் போன்ற துணியால் மூடி வைத்திருப்பர். ஒரு நறுக்கு வேண்டுமெனக் கேட்டால், துணியை விலக்கிக் கத்தரிக்கோலால் மூன்று இஞ்ச் அளவுள்ளதாக ஒரு பகுதியை நறுக்கித் தருவர். 'புகையிலை விரித்தால் போச்சு!' என்பது பழமொழி; காரம் போய்விடுமாம்.

  செல்வர்களின் வீட்டுப் பெண்,  வயதுக்கு வந்தால்,  பூப்பு நீராட்டு விழாவையொட்டி, ஆடவர் மட்டுமே கலந்துகொள்ளும் ஜாலிக் கொண்டாட்டம் ஒன்று நிகழும்: இல்லத்தின் முன்கட்டில், வட்டமாக அமர்ந்திருக்கும் அவர்களின் நடுவிலே, ஓரிளந்தாசி,  யாராவது ஒருவரை நெருங்கித் தாம்பூலம் வைத்த தட்டொன்றை நீட்டுவாள்; தாசி கையால் தாம்பூலம் பெறுதல் விபச்சாரத்துக்குச் சம்மதிப்பதைக் குறிக்குமாகையால், தட்டில் அவர் பணம் வைத்து வேறொருவரைச் சுட்டிக் காட்டுவார்; இவ்வாறு அவள் அங்குமிங்கும் சென்று தட்டு நீட்டுவதும் கூட்டத்தார் ஒருவரையொருவர் கிண்டல் செய்து மகிழ்வதும் இன்ப நிகழ்வாய்க் கருதப்பட்டது. அவளுக்கு நல்ல அறுவடையெனச் சொல்ல வேண்டுமோ? அது சிறிது சிறிதாய்க் கைவிடப்பட்டது.

  புகையிலைப் பழக்கத்தால் கன்னப் புற்று அபாயமுண்டு என அரசும் சமூக ஆர்வலர்களும் தொடர்ந்து எச்சரித்தமையால்,  தாம்பூலம் தரிப்போர் எண்ணிக்கை குறைந்தது;  ஆயினும் புகையிலை இல்லாமல் வெற்றிலை போடுபவர்கள் கணிசமாய் இருந்தார்கள். பரப்புரை நீடித்தது. பாரதிதாசன் பாடினார்.

ஒருவேளை அல்லது இருவேளை வெற்றிலை போடு – அதைப் போடாது  ஒதுக்கலும் நல்ல ஏற்பாடு"

என்று.

 கோயம்புத்தூர் ஆர். எஸ். கிருஷ்ண செட்டியார் மாற்றி யோசித்தார்: பாக்கைத் தூளாக்கி மணமூட்டிச் சிறிய ப்ளாஸ்டிக் பொட்டலங்களில் அடக்கி, 'அசோகா சுகந்த பாக்குத்தூள்' என விளம்பரஞ் செய்தார்; வாணிகம் விரைவில் சூடு பிடித்தது. பாக்கை நறுக்கும் வேலையைப் பாக்குவெட்டி இழந்தது. அமோகா, ரோஜா, நிஜாம், மலர் என்றெல்லாம் பாக்குப் பொட்டலங்கள் சந்தையை ஆக்ரமித்தன. மேலும் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டு, ஆயத்த ஆடை மாதிரி,  ஆயத்த தாம்பூலமாகிய பீடா வந்தது. வெற்றிலை போடும் வழக்கம் காலப்போக்கில் அறவே மறைந்தது;  கண்ட இடங்களில் எச்சில் துப்பியதால் பொதுச் சுவர்கள் காவிக் கறை படிந்து அசிங்கப்பட்டதும் ஒழிந்தது. இருந்தாலும் வாழ்க்கையில் தாம்பூல முக்கியத்துவம் தொடர்ந்து நீடிக்கிறது.

  திருமணத்தை உறுதி செய்வதற்கு வெற்றிலைத் தட்டு மாற்றிக்கொள்கிறோம்; நிகழ்ச்சிக்குப் பெயரே ' நிச்சய தாம்பூலம்'.  நெருங்கிய உறவினர்களைத் திருமணத்துக்கு அழைக்க,  நேரில் போய்த் தட்டில் அழைப்பிதழுடன் வெற்றிலை, பாக்கு, பணம் வைத்து நீட்டுகிறோம்;  அது 'வெற்றிலை பாக்கு வைத்தல்'  எனப்படுகிறது. மங்கள நிகழ்வுகளின் இறுதியில்,  'தாம்பூலப் பை' கொடுத்து வழியனுப்புகிறோம். இசை, நடனம் முதலானவற்றுக்கு ஒப்புக்கொள்ளும் கலைஞர்,  தாம்பூலத் தட்டில் வைத்துத் தருகிற முன்பணத்தைப் பெற்றுக்கொள்வார்;  அது, 'வெற்றிலை பாக்கு வாங்குதல்'.  அர்ச்சனை, பூஜை,  வரிசைகள்,  தாம்பூலம் இல்லாமல் நடக்குமா?

  உண்பொருளாயும் பயன்பட்ட ஒன்று, இப்போது மங்கலச் சின்னமாய் மாத்திரம் விளங்குகிறது. என்னே, வெற்றிலையின் மாட்சியும் வீழ்ச்சியும்!

                                                        ===========================