புத்திசாலி

   

  கல்வியால்  அறிவு  பெருகும்  என்பது  பொதுவான  உண்மை;  ஆனால்  கல்லாரிடமும்  இயற்கையாகவே    நுண்ணறிவு  காணப்படலாம்;   படிக்காத  மேதைகளும்  பாரினில்  உண்டு.

     ஒரு படகோட்டி   எந்தச்  சிக்கலான  பிரச்சினைக்கும்    தீர்வு  காணக்கூடிய அறிவுச்  சாதுரியம்  உள்ளவன் என்று  பெயரெடுத்திருந்தான்;   அவனது  புகழ்  அக்கம்பக்கம்  பரவி   அரசனுடைய  செவிக்கும்  எட்டியது.

    சோதித்துப்  பார்க்க   விழைந்த  அவன்   ஒரு  நாள்,  பரிவாரஞ் சூழ,  யானை  ஊர்ந்து  ஆற்றங்கரையை  அணுகினான்.  படகோட்டிக்குத்   தன்  கண்களை  நம்ப   இயலவில்லை;  கடவுளுக்கு  நிகராக  மக்கள்  போற்றும்    மன்னனை  இதோ,  இப்படி,  இவ்வளவு  அருகில்  காண்பதென்றால்!  தரையில்  விழுந்து வணங்கி  எழுந்து   பய  பக்தியுடன்  கைகட்டி  நின்றான்.

     இறங்கி வந்த  வேந்தன் ,  " நீ  புத்திசாலி,   எந்தப்  பிரச்சினை  தீர்வதற்கும்  வழிகாட்டக்கூடியவன்   என்று  கேள்வியுற்று  வந்திருக்கிறேன்"  என்றான்.

    "அரசரே,   நான்  படிக்காதவன்;  ஏதோ  எனக்குத்  தோன்றுகிற  யோசனையைச்  சொல்லுவது  உண்டு.

     --  அதைச்  சோதிக்கத்தான்  வந்தேன்.   இந்த  யானையின்  எடை  என்ன  என்பதை  உன்னால்  சொல்ல முடியுமா?

     -- முடியும், அரசே.

    --  முடியுமா?   எப்படி  நிறுப்பாய்?

    --  எந்தத்  தராசிலும்  நிறுக்க  முடியாது;  வேறு  வழி  இருக்கிறது,  மன்னரே.

    --  சொல்  அதை.

    --  யானையைப்  படகில்  ஏற்றிக்  கொஞ்ச  தூரம்  போய்  நிறுத்தி   அந்த  இடத்தில்  கம்பு  நட்டு அடையாளம்  வைத்துக்கொண்டு,  தண்ணீரில்  எந்த  அளவு  படகு  மூழ்கியிருக்கிறது  என்பதைக்  கோடு  போட்டுக்   குறித்துக்  கொள்ளலாம்;  அப்புறம்   நிறைய  செங்கல்லைப்    படகில் நிரப்பி   அந்த  இடத்துக்கு  ஓட்டிப் போய்க்  கோடுவரை  அமிழச் செய்யலாம்;   செங்கல்  எண்ணிக்கையை  ஒரு   கல்லின்  எடையால்  பெருக்கினால்   யானையின்  எடை  தெரியும்  என்று  நினைக்கிறேன், அரசரே"

       வியப்பில்  ஆழ்ந்த  வேந்தன்,  " என்ன  ஒரு  நடைமுறை   அறிவு!"  எனப்  புகழ்ந்து, "நீ  உண்மையிலேயே  பெரிய  புத்திசாலிதான் "   எனக்  கூறித்  தக்க  சன்மானம்  வழங்கி  மீண்டான்.

                    ---------------------------------------------------------------