கதம்பம் - தொடர்ச்சி

 7-- நன்றி தெரிவிக்கும் பழக்கத்தை நாம் ஆங்கிலேயரிடமிருந்து கற்றோம்; தேங்க்ஸ் என்பதற்கு உரிய தமிழ்ச் சொல் இல்லாமையால், "நன்றி" என்கிறோம்.

  அது நன்மை என்றுதான் பொருள்படும். அவ்வையார் இயற்றிய "மூதுரை" யின் முதற் பாட்டு, " நன்றி ஒருவற்குச் செய்தக்கால்" எனத் தொடங்குகிறது: 'ஒருவருக்கு நன்மை செய்தால்'  என்பது அர்த்தம். திருக்குறளின் 101 ஆம் அதிகாரத் தலைப்பு: நன்றியில் செல்வம். நன்மை இல்லாத செல்வம்,  அதாவது  தானும் துய்க்காமல் பிறர்க்கும் ஈயாமல்  சேர்த்து வைத்துள்ள செல்வம்.

 குறளின் 11 ஆம் அதிகாரம் "செய்ந்நன்றி அறிதல்" என்பதற்கு மற்றவர் நமக்குச் செய்த நன்மையை மறவாமை என்பது பொருள். அந்த அதிகாரத்தில், நன்றி என்னும் சொல்லுக்கு மாற்றாக அதே அர்த்தமுடைய உதவி,  நன்று என்ற சொற்கள் இடம்பெற்றிருப்பதைக் காண்கிறோம்.

குறள் 439:     இதில்,  "நன்றி பயவா வினை" என்பதற்குப் பரிமேலழகர்,  "தனக்கு நன்மை தராத செயல்கள்" என உரைத்துள்ளார்.

     எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை

     செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு

என்னும் குறளின் விளக்கம் அறிவோம்:

  எந்த நன்மையைச் சிதைத்தார்க்கும், அதாவது நிழல் தரும் சாலை மரத்தை வெட்டுதல்,  குடிநீர்க் குளத்தை (ஊருணி) அசுத்தப்படுத்தல் முதலான நன்மைகளைக் கெடுத்தார்க்கும் மன்னிப்பு உண்டு;  ஒருவர் நமக்குச் செய்த நன்மையை மறப்பது மன்னிக்கக் கூடாதது.

   8 -- உழவுத் தொழில் -- பண்டைய   நாகரிக மக்களாகிய பாபிலோனியர், எகிப்தியர், ரோமானியர்,  உழவையே மகோன்னதத் தொழிலாய் மதித்துப் போற்றினர்;  தமிழர்களும் அவ்வாறே. திருக்குறளில் அதற்கு ஓர் அதிகாரம் ஒதுக்கப்பட்டு உள்ளது:

   "சுழன்றும் ஏர்ப் பின்னது உலகம்"

   "உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி"

    "உழுதுண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார்"

 என்றெல்லாம் உழவைத் திருக்குறள் உயர்த்திப் புகழ்கிறது. பிற தமிழ் அற நூல்களும் தான்.

 அது பண்ட மாற்றுக் காலத்திய நிலைமை. அவரவரும் தங்களிடம் உள்ளபொருளைக் கொடுத்து அதற்குப் பதிலாகத் தேவையான பொருளைப் பெற்றனர். மிளகுக்கு உப்பு,  ஆட்டுக்கு நெல்,  துணிக்குக் கள்,  முத்துக்கு மாடு எனப் பொருள்கள் கை மாறின:

   "பாலொடு வந்து கூழொடு பெயரும்

  யாடுடை இடையன் ..... " குறுந் --221  

 கைத்தொழிலாளர் தாங்கள் உருவாக்கிய சட்டி பானை,  பாய்,  கூடை,  மரப்பெட்டி,  விசிறி  முதலான சாமான்களைத் தந்து மாற்றுப் பொருள் வாங்கினர்;  உடலுழைப்பைத் தந்து அதற்கு ஈடாய் ஏதாவது பொருள் பெற்றனர். உழைக்கவும் இயலாதவனுக்கு எப்பொருளும் கிட்டாது;  அவன்வாழ வழி ஏது?  இரந்துதான் காலம் தள்ள வேண்டும்;  ஆகையால், "பொருள் இல்லார்க்கு இவ்வுலகம் இல்லை" என்றார் வள்ளுவர்.  (சில பகுதிகளில் காசும் புழங்கியது)

 பொருள்களுள் இன்றியமையாதது உணவு அல்லவா?   வேறு பொருள் இல்லாமல் வாழ்ந்துவிடலாம்;   சாப்பிடாமல் பிழைக்க இயலாது;  அந்த மேம்பட்ட உணவுப் பயிரை விளைக்கிற தொழில் தலைசிறந்ததாய்ப் போற்றப்பட்டது;  பணம் இருந்தால், எதையும் கடையில் வாங்கலாம் என்ற நிலை ஏற்பட்ட பிறகு,  உழவு சிறிது சிறிதாய் மதிப்பு இழந்தது;  உழவர்கள்  பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டார்கள். வாய்ப்பு  உடையோர், அந்தத் தொழிலை விட்டு வேறு தொழிலுக்கு மாறவே  விரும்புகின்றனர்.

  இப்போது, யாவற்றிலும் உயர்ந்த தொழில் எது?  மருத்துவமே. உயிரைக் காப்பது அதுவல்லவோ?   உயிரினும் விழுமியது வேறென்ன?